Wspomnienia/Biografie

Autor, unikając fałszywej skromności, opowiada o fizycznym wysiłku aż do bólu i krwi. W książce nie ma gotowej recepty na sukces. NAVAL często powtarza, że każdy dociera inaczej do celu, ale skoro on dał radę, to czemu innym ma się nie udać!

Publikacja Jerzego Mireckiego jest owocem długoletniego trudu, jaki włożył w zebranie, opracowanie i udostępnienie czytelnikom relacji dzieci, które uczestniczyły w Powstaniu Warszawskim bądź tylko patrzyły oczami dziecka na obraz tragedii walczącej, płonącej i burzonej Warszawy.

Eliza Orzeszkowa w swej epickiej powieści daje obraz polskiego zaścianka na wielobarwnym tle kresowej rzeczywistości, przedstawia ludzi, którzy poprzez zachowanie tradycyjnych wartości przyczyniają się do utrzymania narodowej tożsamości.

Książka o historii Warszawy pióra wybitnych historyków: śp. prof. Andrzeja Zahorskiego i prof. Mariana Marka Drozdowskiego.

Tajny dziennik Helgi Goebbels. Agonia III Rzeszy oczami 12-letniej dziewczynki.

W książce m.in. Marek Hłasko, Władysław Kozakiewicz, Stanisław Mikołajczyk, Stefan Korboński, Józef Światło, bracia Ejsmont.

Prawdziwa opowieść GROM-owca o sztuce przetrwania w dżungli – środowisku, gdzie człowiek ma najmniejsze szanse na przeżycie. Na tych stronach znajdziecie krew, pot i humor. Poczujecie niesamowite zmęczenie i niewiarygodną satysfakcję, jakich można doznać tylko wtedy, gdy w zielonym piekle uda się wyciąć maczetą drogę dla siebie i swojego oddziału.

Awanturnik, który pokochał Polskę. Najodważniejszy człowiek XX wieku i jego bezgraniczna miłość do Polski. Ranny kilkadziesiąt razy weteran wszystkich możliwych wojen. Stracił oko, rękę, złamał kręgosłup,a palce dłoni sam odciął sobie z bólu. Nigdy nie zdał wojskowych egzaminów, dwukrotnie rozbił pilotowany samolot i uciekł z włoskiej niewoli.

Ostatnia walka to autobiografia Jana Zumbacha, polskiego asa myśliwskiego (13 pewnych zestrzeleń) i dowódcy legendarnego Dywizjonu 303.

W latach 1942-1944 wszyscy (poza Władysławem Gomułką) członkowie kierownictwa Polskiej Partii Robotniczeji Armii Ludowej byli agentami sowieckiego wywiadu. Ci z nich, którzy przeżyli wojnę, zajmowali najwyższe stanowiska państwowe.

Reedycja wydanego w 1933 r. przez Ministerstwo Spraw Wojskowych albumu wyposażenia Wojska Polskiego. Wykorzystano do tego celu egzemplarz przechowywany w Centralnej Bibliotece Wojskowej w Warszawie.

Wołyń odgrywał ważną rolę w systemie militarnym Rzeczypospolitej w okresie międzywojennym oraz w kampanii polskiej 1939 roku. Publikacja charakteryzuje m.in. województwo wołyńskie i jego znaczenie w polskich planach operacyjnych "Wschód" i "Zachód", przebieg mobilizacji Wojska Polskiego, działalność na Wołyniu ewakuowanych polskich naczelnych władz państwowych i wojskowych, przebieg działań zaczepnych 5 Armii Frontu Ukraińskiego, walki KOP, w tym pułku "Sarny" w obronie granicy państwowej na jej wołyńskim odcinku oraz wycofywanie grupy Korpusu Ochrony Pogranicza i walki z ukraińską dywersją oraz z Armią Czerwoną.

Sekretarz ambasadora Niemiec w Moskwie kilka godzin po zawarciu paktu Ribbentrop-Mołotow ujawnił pracownikowi ambasady USA treść tego złowrogiego porozumienia. A więc Zachód wiedział, ale nie zrobił z tej wiedzy żadnego użytku.

W wydanej przed rokiem książce Powstańcy 44. Bohaterowie i świadkowie zawarłam wspomnienia moich przyjaciół Powstańców. Oddałam głos ludziom mi bliskim, z którymi spędziłam na rozmowach wiele godzin. Łączą nas serdeczne stosunki. Za moim pośrednictwem przemówili do czytelników. Zaufali nie tylko mnie, ale każdemu, kto zechciał zapoznać się z ich przeżyciami. Po wydaniu książki usłyszałam mnóstwo ciepłych słów, widziałam wzruszonych czytelników - starszych, ale także tych bardzo młodych.

Znaczna część ludzi jest przekonana, że Hamlet trzymał czaszkę, kiedy zadawał swoje egzystencjalne pytanie o "być albo nie być". W rzeczy samej przeprowadził ten monolog już w trzecim akcie, podczas gdy scena z czaszką jest w piątym. Ale świat nie chciał tego tak widzieć i dlatego sceny połączono razem.

Lwów nie jest miastem, które można poznać w dzień lub dwa. Gród nad Pełtwią należy poznawać powoli, bez pośpiechu i nerwowego przepychania się w tłoku, spokojnie spacerując po jego ulicach, delektując się jego zabytkami i atmosferą, a także wspominając ludzi, którzy w nim żyli.

Kwiecień, rok 1945. Do siedziby Adolfa Hitlera na specjalne wezwanie wodza zostaje sprowadzony "szlachetny Żyd", Eduard Bloch. Ten sam, który przez wiele lat leczył matkę kanclerza Rzeszy, za co Hitler był mu szalenie wdzięczny. Führer oznajmia Blochowi, że dostąpi niebywałego zaszczytu spisania ostatniej rozmowy z nim. Wszystko dzieje się kilka dni przed śmiercią Hitlera.

Wszyscy spotkali się wczesnym rankiem 10 kwietnia 2010 roku na pokładzie rządowego Tupolewa 154M Lux o numerze bocznym 101. W saloniku trzecim, powiększonym zaledwie cztery dni wcześniej do osiemnastu miejsc.

Mało jest w historii kwestii tak przyciągających powszechną uwagę jak żywoty władców, ich biografie bowiem to najczystsza synteza losów państwa i narodu. W ich żywotach skupiają się - jak w soczewce - blaski i cienie dawnej Polski.

Niemcy od pierwszych dni okupacji dążyli nie tylko do stworzenia skutecznej administracji na zajętych ziemiach polskich i wdrożenia mechanizmu ich ekonomicznej eksploatacji, ale chcieli w pełni podporządkować sobie Polaków i złamać ich ducha oporu.

Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników przeszła do europejskiej historii współczesnej jako siła polityczna nosząca znamiona organizacji militarnej. Bojówki nazistowskie przysparzały owej partii atrakcyjności oraz przyciągały do niej weteranów I wojny światowej.

W 1803 roku młode Stany Zjednoczone weszły w posiadanie rozległego terytorium na zachód od rzeki Missisipi. Tak zwany Zakup Luizjany (Louisiana Purchase) otworzył drogę dla realizacji ostatniego i największego etapu w historii kolonizacji Ameryki Północnej - marszu na zachód, który rozpoczął się ponad sto lat wcześniej.

Wiek XVI zapisał się jako czas kobiet, wówczas wiele z nich zdobyło wpływ na rządy i politykę, wówczas też otworzył się dla nich dostęp do wiedzy, rozumiany jako coś więcej niż tylko umiejętność czytania i pisania.

Tak zwane Kresy Rzeczpospolitej, ogromne, słabo zaludnione, żyzne, pocięte ważnymi szlakami komunikacyjnymi i handlowymi, stanowiły prawdziwą Ziemię Obiecaną dla tych, którzy szukali dla siebie miejsca w świecie.

Rok 1939 rozpoczął się od złowieszczego znaku. 22 stycznia najstarszy gdański dziennik, konserwatywny i szacowny Danziger Neueste Nachrichten, poinformował czytelników: Wczoraj, około godz. 22.03, zauważono nad Wrzeszczem, z kierunku południowego, wielki meteor, którego blask oświetlił mieszkania jak za dnia.

Adolf Hitler uważał go za najlepszego fachowca od zadań specjalnych, a wśród aliantów słynął jako najbardziej niebezpieczny człowiek w Europie. Przeprowadzonej przez niego spektakularnej operacji oswobodzenia uwięzionego w górskim hotelu w Abruzach Benito Mussoliniego nie wymyśliliby nawet scenarzyści z Hollywood. Planował likwidację Roosevelta, Churchilla i Stalina podczas konferencji w Teheranie. W Budapeszcie porwał syna admirała Horthy'ego i po brawurowej akcji opanował siedzibę regenta na Zamku Królewskim, co uniemożliwiło zawarcie przez Węgry pokoju z aliantami.

Główny bohater książki generał Włodzimierz Ostoja-Zagórski to postać niezwykła. Erudyta, poliglota, bohater licznych pojedynków, miłośnik i propagator rozwoju techniki wojskowej, ale zarazem człowiek wielkiej, niepohamowanej ambicji, który odegrał w latach Wielkiej Wojny i pierwszych latach kształtowania Polski niepodległej ogromną rolę.

Kolejna publikacja z serii Wojenna machina Hitlera, poświęcona formacjom obrony przeciwlotniczej III Rzeszy podczas II wojny światowej. Uwzględnia zarówno artylerię przeciwlotniczą, jak i formacje myśliwców.

Wspomnienia autora z rodzinnych stron z czasów okupacji. Książka Czesława Piotrowskiego nawiązuje do tragicznych wydarzeń, jakie miały miejsce na Wołyniu w 1943 roku.

Wspomnienia oficera Biura Ochrony Rządu z dwóch pierwszych pielgrzymek Jana Pawła II do ojczyzny. Autor wraca wspomnieniami do czasów, gdy z ramienia BOR służył w ochronie odwiedzających Polskę dostojników.

Bogato ilustrowana zdjęciami i grafiką publikacja omawiająca całokształt dziejów Polski, przeznaczona dla najmłodszego czytelnika. Przystępny, erudycyjny tekst i duża wartość poznawcza to niewątpliwe zalety tej zwięzłej, ale bardzo pożytecznej książki.

Książka to opowieść o dziejach Polski i Polaków - społeczności, która przez wieki szukała sobie miejsca wśród innych ludów i narodów nie tylko ogniem i mieczem, o wykorzystywanych i straconych szansach. Jak przystało na felietonistę, rzecz jest napisana barwnie, czasem z uśmiechem, czasem z powagą.

Niewiele opowieści tak rozpala masową wyobraźnię, jak historie i legendy o ukrytych skarbach. Poszukiwanie skarbów jest zajęciem żmudnym i mało widowiskowym.

Informator bogato ilustrowany poświęcony południowo-wschodnim Kresom Rzeczypospolitej. Opowiada o Galicji wschodniej, Wołyniu, Podolu i Pokuciu.

Powstanie Warszawskie sztucznych legend nie potrzebuje - to słowa, które posłużyły autorce pracy za motto przy poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, jak wyglądało życie codzienne w sierpniu i wrześniu 1944 roku.

Wiadomości o skarbach pozostawionych przez nazistów na ziemiach polskich od lat rozpalały emocje. Dolny Śląsk, a zwłaszcza Pogórze Sudeckie, jest miejscem ich rzekomego ukrycia, bo tam fanatycy nazizmu utrzymywali się do ostatnich dni wojny. Hobbyści, podróżnicy, amatorscy poszukiwacze skarbów eksplorują te tereny, przede wszystkim okolice Wałbrzycha, Walimia, Gór Sowich.

Remedium na manipulowanie historią jest edukacja historyczna, zarówno ta szkolna, uporządkowana i zamknięta w pewien metodyczny system, jak też pozaszkolna, motywowana atrakcyjnością wiarygodnych środków przekazu.

Ta książka miała być historią ludzkich przeżyć, a jest zapisem wielkich emocji i przyjaźni. Rok spotkań i rozmów z powstańcami zmienił zupełnie życie autorki, przewartościował je. Zrozumiała, że ram młodości nie wyznacza metryka urodzenia, ale nasz stosunek do ludzi i do siebie. Że największym dobrem są przyjaźń i miłość.

Jest to pierwsza reporterska książka, która na podstawie kilkunastu losów żyjących jeszcze świadków historii opisuje jak niezmiernie złożone i dramatyczne było życie katyńskich dzieci. Na pewno takiego losu nie mogli przewidzieć ich ojcowie, podczas II wojny światowej jeńcy sowieccy, elita polskiego narodu, niezłomni patrioci, którzy po długiej 123- letniej niewoli budowali odradzającą się II Rzeczpospolitą.

Władysław Hermaszewski jest przedstawicielem młodszego pokolenia znanego z działalności niepodległościowej, oświatowej i społecznej rodu Hermaszewskich na Wołyniu, z którego wywodzi się również pierwszy polski kosmonauta Mirosław Hermaszewski, młodszy brat autora.

Wspomnienia ostatniego zięcia Leonida Breżniewa. Były pierwszy zastępca ministra spraw zagranicznych, generał pułkownik Jurij Czurbanow, po głośnym procesie o korupcję zostaje skazany na 12 lat łagru o zaostrzonym rygorze.

Christa Schroeder przez dwanaście lat (1933-1945) pełniła funkcję sekretarki Hitlera i właściwie nigdy nie była narodową socjalistką w pełnym znaczeniu tego słowa. Autorka przedstawia różne twarze wodza III Rzeszy, rozprawiając się przy okazji z wieloma mitami, w które obrosła jego biografia.

Autor wraca we wspomnieniach do lat międzywojennych, gdy był dowódcą kompanii w 36 pułku piechoty Legii Akademickiej za czasów Piłsudskiego. Wspomnienia swoje poświęca sprawom stosunków służbowych i życia w garnizonie warszawskim.

Autor oddaje hołd lotnikom września, ale też ocenia dokonania polskiego lotnictwa. W historyczne dokonania wplecione zostały wypowiedzi, sądy, wspomnienia i oceny wszystkich najważniejszych wydarzeń z bogatej historii polskiego lotnictwa wojskowego.

Wspomnienia adiutanta Führera, bezpośredniego świadka sukcesów i upadku rządów narodowosocjalistycznych w Niemczech, zawierają zarówno historyczne, powszechnie znane fakty, jak i zapis bardziej intymnych obserwacji Hitlera i jego otoczenia.

Wspomnienia obejmują okres od połowy stycznia 1944 roku do końca wojny, kiedy autor pełnił obowiązki oficera (pierwszego oficera operacyjnego) sztabu generalnego Grupy Armii Wisła, powołanej w celu skonsolidowania niemieckiego frontu po rozbiciu w roku 1944 Armii Środek i utracie przez nią bezpośredniego kontaktu z Grupą Armii Północ.